Wykłada teorię literatury, poetykę i metodologię badań literackich w Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW. Jest kierownikiem Zakładu Teorii Literatury i Poetyki. Bodaj od początku uczestniczy w pracach Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Artes Liberales, jako tutor i opiekun roku.
Jej naukowe zainteresowania koncentrują się wokół nowoczesnego literaturoznawstwa w Europie Środkowej i Wschodniej, czyli w regionie, w którym w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku teoria literatury narodziła się i rozwinęła, by w latach 60. przewędrować do Europy Zachodniej i USA. Teorię pojmuje jednak specyficznie: jako wypowiedź kulturową, podobnie jak wypowiedź literacka – chronotopową, tj. niezrozumiałą poza kontekstem społecznym politycznym, światopoglądowym i biograficznym. Tak rozumiana teoria, wbrew głośnym orzeczeniom z lat 80. XX stulecia o jej śmierci, nie jest martwa. A od "samej" literatury dzielą ja płynne i niustabilizowane granice, zmienne w czasie i przestrzeni.
Jest autorką książek: Ingardenowska filozofia literatury. Konteksty (1992); Oblicza samotności. Szkice o egzystencjalizmie (1996); Granice literatury i pogranicza literaturoznawstwa. Fenomenologia Romana Ingardena w świetle filozofii lingwistycznej (1999); Literaturoznawcze dyskursy możliwe. Studia z historii i teorii nowoczesnego literaturoznawstwa w Europie środkowo-wschodniej (2007). Z jej inicjatywy i pod jej redakcją naukową ukazały się prace zbiorowe: Polskie oblicza feminizmu, 2000; Dialog – Komparatystyka – Literatura, 2002; Literatura. Teoria. Metodologia, wyd. 3: 2006; przekład ukraiński: Literatura. Teorija. Metodologija, Kijów 2006; Derrida/Adirred, 2006; Tradycje polskiej nauki o literaturze. Warszawskie Koło Polonistów po 70 latach, 2008; Tekst (w) sieci, t. 1 i 2, 2009.
Za najpoważniejsze i najtrwalsze swoje dokonania naukowe uznaje jednak nie dpkonania autorskie, ale tłumaczenia: książek Michaiła Bachitna Estetyka twórczości słownej (1986), Siergeija Awierincewa Na skrzyżowaniiu tradycji., szkice o literaturze i kulturze wczesnobizantyjskiej (1988), Władimira Proppa Nie tylko bajka (2000), Olgi Frejdenberg Semantyka kultury (2005). Za swoje fundamentalne przedsięwzięcie badawcze - dwutomową antologię prac Bachtina i jego kół oraz rozpraw bachtinologów Ja – Inny Wokół Bachtina (2009). Przekłada również utwory literatury fikcyjnej i dokumentalnej (R. Pogodina, W. Jerofiejewa, A. Sacharowa). Ponadto regularnie uprawia eseistykę i krytykę literacką, a okazjonalnie współpracuje z polskim radiem i TVP Kultura. Bierze udział w przedsięwzięciach młodych pracowników nauki polskiej ("Przegląd Filozoficzno-Literacki") i ukraińskiej ("Ukraina moderna"), jest członkiem komitetu redakcyjnego międzynarodowego periodyku naukowego “Interpretations. European Journal for Poetics and Hermeneutics” i wydawanego przez Instytut Slawistyki PAN periodyku "Colloquia Humanistica".

Na zdjęciu –w sali wykładowej MGU (październik 2009).