Ratajczak
Prof. dr hab. Zofia Ratajczak
Profesor psychologii. Po ukończeniu studiów rozpoczęła pracę w instytucjach nastawionych na rozwiązywanie praktycznych problemów występujących w oświacie (poradnictwo wychowawczo zawodowe) a następnie w przemyśle (bezpieczeństwo i ochrona pracy) ze szczególnym uwzględnieniem ergonomii. Uzyskała doktorat w 1972 w Uniwersytecie Warszawskim pisząc rozprawę pod kierunkiem Prof. Tadeusza Tomaszewskiego. W 1970 roku rozpoczęła pracę w nowoutworzonym Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, z którym związana jest do dziś. Współtworzyła w tej Uczelni ośrodek psychologii, była wieloletnim wicedyrektorem a następnie dyrektorem Instytutu Psychologii oraz dziekanem Wydziału Pedagogiki i Psychologii w latach 1990-1993. Rozwijała badania nad zachowaniem się człowieka w sytuacji pracy (psychologia organizacji, zarządzanie, niezawodność człowieka w warunkach ekstremalnych), a ostatnio podjęła zagadnienia z zakresu psychologii stresu i nad etycznymi aspektami badań psychologicznych oraz ich zastosowaniem w praktyce. Wyniki tych prac zostały uwieńczone uzyskaniem kolejnych tytułów naukowych: w 1988 - tytuł profesora nadzwyczajnego i w 1994 - tytuł profesora zwyczajnego. Przedmiotem jej szczególnego zainteresowania w ostatnich latach były zagadnienia związane z uczestnictwem człowieka w procesach zmian i przeobrażeń o charakterze gospodarczym, co znalazło odzwierciedlenie w próbach zastosowania psychologii stresu do badań nad bezrobociem. Stworzyła koncepcję kosztów psychologicznych zachowania się człowieka w sytuacjach trudnych. Napisała ponad 200 artykułów i 10 monografii naukowych (w tym prac zbiorowych). Najważniejsze z nich: Psychologia organizacji (1979), Człowiek w sytuacji innowacyjnej (1980), Niezawodność człowieka w pracy (1988). Aktywnie działa w polskich i międzynarodowych organizacjach psychologicznych. Jest członkiem Komitetu Wykonawczego IAAP (International Association of Applied Psychology), Europejskiej Sieci Psychologów Organizacji (ENOP) w Paryżu, Komitetu Nauk Psychologicznych PAN, Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum” w Krakowie oraz wiceprzewodniczącą Zarządu Polskiego Stowarzyszenia Stypendystów Fulbrighta. W latach 1996-2002 pełniła funkcję Prorektora ds. Kształcenia w Uniwersytecie Śląskim. W tym czasie m. in. organizowała Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne, Międzywydziałowe Indywidualne Studia Matematyczno-Przyrodnicze oraz uczestniczyła w pracach Akademii Artes Liberales. Była koordynatorem międzynarodowego programu SQUADS w ramach Tempus – Phare.